• ÜYE GİRİŞİ
Home / Şiirleri / Karanfiller ağlamasın

Karanfiller ağlamasın

 

Seni ilk gördüğüm an

Kıymetini sonradan öğrendiğim andı

Onca çehre içinde belli ki benim gibi yalnızdın

Yalnızlık neredeyse ruhumuza sinmişti

Gözle görünür

Hatta elle tutulurdu

 

Oysa biz karanfiller ağlamasın demiştik

Hadi gök gürlesin, ona razıyız

İsterse kopup gitsin içimizdeki fırtınalar

Yağmur pencereye nasıl vuracaksa öyle vursun

Bir kez de olsun biz ıslanalım demiştik değil mi?

 

Sonraki günlerde nedense hiç yoktun

Kayboldun gittin birden

Ölesiye zaman bekledim seni

Çağırmamıştın, bekle de dememiştin hatta

Gözüm hep yollarda kaldı

Belli belirsiz bir hayaldin nihayet

Karanfiller ağladı bir köşede

Bunu hiç bilemedik değil mi?

 

 

Yalnız ağaç/2016