Seni ilk gördüğüm an
Kıymetini sonradan öğrendiğim andı
Onca çehre içinde belli ki benim gibi yalnızdın
Yalnızlık neredeyse ruhumuza sinmişti
Gözle görünür
Hatta elle tutulurdu
Oysa biz karanfiller ağlamasın demiştik
Hadi gök gürlesin, ona razıyız
İsterse kopup gitsin içimizdeki fırtınalar
Yağmur pencereye nasıl vuracaksa öyle vursun
Bir kez de olsun biz ıslanalım demiştik değil mi?
Sonraki günlerde nedense hiç yoktun
Kayboldun gittin birden
Ölesiye zaman bekledim seni
Çağırmamıştın, bekle de dememiştin hatta
Gözüm hep yollarda kaldı
Belli belirsiz bir hayaldin nihayet
Karanfiller ağladı bir köşede
Bunu hiç bilemedik değil mi?
Yalnız ağaç/2016