Böyle sensiz hiç olmuyor Tam da şimdiki zamanlar gibi Ay ışığının yüzümü aydınlattığı bu gece Boşalmış şu köhne masanın Kırık dökük sandalyelerinin birinde oturuyorum Gözlerimde dünden ya da öncelerden  kalan hayalin Geride hatıralar   Yalnızlığım vurgunu yer kahrolası saatler durur Hüznün buğusu her yanımı sarar Gönlüm yangın yerine döner Ayrılık dediğin böyle olurmuş Seni…