Bu güz bahçesinin yorgun yüzünde Günahsız bir bakışla gireyim gözlerine Eylül yağmuru düşsün toprağıma Sen çiçeğimin dalında kanatlarını açıver   Nilüfer misali narin gönlüm Hafif  rüzgarla dağılır giderim Ölgün hislerim artık çok yorgun, Dizlerimde hüznünü taşıyacak bir dermanım yok   Lirik bir öyküye benzetirim adını Sensiz bir tek yıldız bile düşmez hisseme Hiç belli…

  Dün akşam dantede Gözlerinde denizdim Saçların ılık rüzgar Meğer ki, bin gül bahçesinde bulmuşum seni, Düğümlenmişim gönlüne Çözülmeyecek kadar Sevsem bir türlü kaçsam faydasız   Gece sanki, derin rüyadan uyandım Bir anda akşamki hallerini özledim Dipsiz kuyulara adını yazdım Sokaklara salındım habersiz Zehir zemberek şarkılara dalıp Senden sonra Sensizliğe yaslandım     Aslında geç…