Mıgırdıç’ın eskiden kalma köhne kahvesinin Yerden bitme kürsülerinden birinde Efkarımla oturmuş seni düşlüyordum Bu sabah gördüğüm bütün kadınlar güzeldi Allı, morlu, fosforlu kadınlar   Mıgırdıç’ın katran karası demliğinden Hayvan gibi kocaman bir bardağa dökülmüş Hayli lezzetli çayımdan bir yudum alırken İçmemekte direndiğim sigaranın Beynimi yaran kokusu, Dumanının peşinden ağır ağır Burnumun direğini kırıyordu Olsundu…

  Bugünlerde aklıma senden başka hiçbir şey gelmiyor Biliyorum karşı konulmaz özlemin Her gün daha fazla kanatacak içimi Biliyorum avuçlarımda eriyecek saçlarının baharı,   Azap çemberine dönmüş gecelerde Her bir tıkırdı senin geldiğini müjdeliyor bana Ayın türlü hallerini seyredip Usulca dalıyorum özlemine   Ey gönlüm yüreğini koy yarınlara Gözyaşlarını saklamaya mihnet etme Adı umuttur kalbin…