Hadi bize eyvallah deyip günün ilk ışıkları ile insek  sahile Koklasak yosun kokularını denizin Birkaç martının sesini alsak içimize   Bir bankta uzatıp ayaklarımızı Sevmenin hikayesini yazsak yeniden Hiç konuşmasak hiçbir şeyden söz etmesek Uzaklara baksak öylece Uzaklara sadece   Sevmek dedim de Seni tanıdığım gün geldi aklıma Ne de zormuş yoksunluk  ne bıkkınlıkmış…

  Sen yine de gittiğini zannet Bu dört duvar arasında Sabahlara kadar kiminleyim bir bilsen Ay ışığı kilitlenip öylece duruversin Perdelerim neden kapalı bir bilsen   Sıcacık bıraktığın yatağında Nefesini hayat diye soluyan kim Tenine dokunan o el kimin Saçlarını okşayan kimmiş Kimmiş bir bilsen   Ne karanlık Ne aymazlık Ne de yalnızlıkmış kader Gerçek…

  Alıp elime yarınları Gitmek istiyorum bir  başka yerlere Unutayım seni diyorum unutayım Kaybolayım sığ denizlerde Yapamıyorum   Savurmak istiyorum küllerimi yarınlara Ormanlara hele ki yağmur dolu bulutlara Dağlara, dağlara Sensiz hiçbir şey olmuyor Yapamıyorum   Dilimde her bir dizesi anılarımızı anlatan şarkılar Susmak istiyorum Sustuklarım akıl erdiremediklerimden ibaret Susamıyorum   Gitmeyi bilmek gerekir bazen…

  Ardından ağlamamın bir faydası yok Yüzümdeki derin çizgiler senden yadigar Gözlerimde gülüşlerinin dudak kıvrımları Her kerte damlada sen her sözüm sana özlem dolu Serde filinta çağın   Nerelerdesin a kuzum kış geldi havalar soğuk Sinüzitin vardı Palton sırtında mı Bereni giyiyor musun Eskiden olduğu gibi baba üşüdüm diyor musun   Dövünüp ağlamamın bir faydası…

  Zeytin mevsimi geçti Kalın gölgeler düştü dalların üstüne Uzaklarda şimdi yeşil Biraz uzaklarda   Sen yoksan ben nasıl var olabilirim Bu şehrin bütün sokaklarında senin adın yazılı Kaldırımlarda topuk izin duruyor hâla Bu şehirde bir damla su  bir yudum nefes Her şey senin tadında Söyle Sen yoksan ben nasıl var olabilirim ki   Kalın…

  Kim nereden bilebilirdi ki Orada yalnız ikimiz vardık Gül rengin sarmıştı geceyi Hafif meltem oynaşıyordu pencerede Pembe beden çırılçıplak tenden ziyade   Bir oda bir yastık Bu arsız heyecan Ruhumuzu saran bu letafet Yüreğimi ısıtan bu hikmetli zarafet Senin       Yalnız ağaç/2016  

  Sorma hayatta en keyifli olduğum an Senin yanımda olduğun an Titrek bir ışığın gölgesinden uzak Pencerede kuş sesleri   Sorma gitsin gecenin koynunda kolyeler mineli Yedi atlı önünde dörtnala sevişmelerimiz Keskin serinliklerle sarılmış sıcacık Yüreğimizde sevda sesleri       Yalnız ağaç/2016    

  Farzet ki sen ve ben hepsi tesadüf Vurgun olduğum gözlerini hiç görmediğimi zannet Yürüdüğümüz kaldırımlarda hiç  karşılaşmadık Yüzünde benden kalan bir acı hiç olmadı Farzet ki beni hiç tanımadın   Farzet ki saklanırsın şafağın renginden Farzet ki günahı boynuma unutulur gider dersin Farzet ki ağlamayı bilmez Gizlenmiş tebessümlerde Katran karasını gözlerine sürersin   Farzet…

  Sonbahardan kalma bir kalp tuz buz olmuş Anılar olabildiğince soğuk Hürriyetlerini satmış vicdanlar Bilâkis en izbe yerlerde Süzülür yanaktan tenin kıvrımlarına yaşlar   Bu yolculuğa çıkmamıştım henüz Tiktak’ları bile durmuştu saatimin Öfke sel olmuş boğuşurken dalgalarla Kıyamet koparcasına bir haykırış ki sorma   Cam fanusta durdu an Gökyüzü zamansız aşklara çağırdı aniden Hangi resim…

  Mondlicht Ârztin Ich bin dankbar, dass der april tag wissen Zemheriden sıyrılıp Baharı andıran gülüşlerine kapıldım   Ich bin schön Mondlicht Şunu bilmelisin ki Ne zaman vazgeçmeye kalksam senden Karşımdasın   Ich bin schön Mondlicht Ich liebe dich Ich werde nie im stich lassen Sensiz asla Sensizlik asla   Yalnız ağaç/2016