Düşlüyorum Herkes gitsin bir sen kal bana Üç şiir beş şarkı patlatalım seninle Hava puslu olsun ay rüyada Dalıp kaybolsun hatta Bulutların arasında   Ay aydınlık ağaçlar diri Yağmur çiseliyor Dallarında yapraklar ağlıyor Martılar ötüyor etrafta bak Kısacası ahali yerli yerinde Sen neredesin peki Her yanım karanlık         Yalnız ağaç/2016  …

  Onu dün bir zeytin ağacının altına bıraktım Üzerine en sevdiğim koku sinmişti bilakis Her şeyi de en çok onda sevmiştim zaten Ölüm gibi   Guruba epeyce bir vakit varken hâla Sonbahar mevsimindeyiz keza Küçük yağmurlar düşüyor toprağa Ana ile kavuşan yavrusu gibi   Sarıp sarmalanmış boydan boya beyazlara Her rengi severdi esasen o ayrı…

  Yılın en güzel mevsiminde ikimiz yalnızdık Saat gecenin dördüydü Ve her yer maviydi   Gece fırtınalara gebeydi Yüzümüzde belirgin bir tebessüm vardı Bilinmezlerde değildik zira ikimiz yalnızdık Saat gecenin dördüydü Karanlığa inat ay sarı bir gül gibi aydınlıktı   Gideceğimiz bir başka yerimiz mi var sanki? Akşama işin bitince yine geliver Dün gibi yılın…

  Mevsimlerden birinde Gününü sorma ben de bilemiyorum Yakın ya da uzak bir sabah Yedi elli  treni bensiz hareket edecek Çiçeklerim susuz kalıp boyunlarını bükecekler Akşam sahilde de olamayacağım Anlayacaksın   Sessiz sedasız ve dahi derinden Ölüm sinmiş bedenime gizlice Bilirsin sancısız kanamaz yürekler Gidiyorum artık sevgilim hoşça kal Çiçeklerim boynunu bükecekler herhalde Akşam sahilde…

  Seni tanıdığım günün üzerinden Uzunca bir zaman geçse de hâlâ dün gibi Çok olmasa da birkaç kare fotoğraf An be an anılar  ne varsa hepsi aklımda   El ele yürüdüğümüz sahil Deniz mehtap ve yıldızlar Bilumum kuşlar Seni tanıyan seni bilen her şey Değeri yüksek izahtan yoksun   Evimizi nergislerle donattım bir  köşede erguvanlar…