Mevsimlerden birinde gününü sorma ben de bilemiyorum Yakın ya da uzak bir sabah yedi elli  treni bensiz hareket edecek Çiçeklerim susuz kalıp boyunlarını bükecekler O gün akşam sahilde olamayacağım Anlayacaksın   Sessiz sedasız ve dahi derinden bedenime ölüm sinmiş gizlice Sancısız kanamaz yürekler Bir gün sen de diğer herkes gibi yok olup gittiğimi duyacaksın…

  Seni tanıdığım günün üzerinden epeyce bir zaman geçti Ben ise hâla o gündeyim Çok olmasa da birkaç kare fotoğraf An be an anılar  ne varsa hepsi aklımda   El ele yürüdüğümüz sahil Deniz .Mehtap,Yıldızlar Bilumum kuşlar Seni tanıyan seni bilen her şey Değeri yüksek izahtan yoksun   Evimizi nergislerle donattım bir  köşede erguvanlar Nasılda…