Seni gönlüme düşürmem azıcık geç olsa da Bakıp da göremediğim Sarılara pembelere Şimdi merhaba Uzak uzaklardaydı gözlerim Yaşam siyah ile beyaz Geçmişim hatırlanmak istemezdi Yarınım anlamdan yoksun Bugün gökyüzü parlak mavi Gözlerim derinliklerde Sen Usulca akan bir ırmağın sesinde Ve aldığım her nefeste öylece kal Gitme Aslında geç kalmadık/2011 …
Güne yokluğunla başlamak can sıkıcı Halbuki en iyi arkadaşım sendin zeytin ağacı Dallarına yuva yapmıştı kırlangıçlar Bağırtıları kulağıma sığınmıştı Memleketin bütün gül bahçelerini topladım Bir sen etmedin zeytin ağacı Biz zamanın ötesinde buluşmuştuk seninle Zamanın ötesinde elde avuç dolusu hüzün Buralardayım ama yokum zeytin ağacı Çaresizliğin gizeminde ağlıyorum Kırlangıçların bağırtısı yok artık…
Kalbim bütün günah sende mi yoksa Bu hüzünlü sayıklamalar nedendir kim bilir Ufukta her zaman soluk renkli gurup vakti Sarı bir güle dönüşmüş sanki gölgesi Ihlamur ağacının altı soğuk kış günü Bir yanım dört duvar pencere dibi Sessizlik yırtınıyor ruhumda canhıraş Avucumda hala saklı nisan yağmuru Kalbim bütün günah sende mi yoksa…
Yarın sabah erken vakitte Tam da gün doğarken hatta Karşı kıyıya giden ilk vapura gel yeniden Sanki ilk kez karşılaşıyoruz gibi yapalım Tanışalım yeni baştan seninle Yeniden benzeşelim birden Kristina Şu dünyaya bir kez gelinir demelere inat Yarın, hatta her gün, her sabah Yeniden bekleyeyim vapurda seni Rüzgar dağıtsın saçlarını bir daha, bir…
Gidelim bu şehirden uzakta bir yerlere İki göz odamız olsun penceresi mavi Mutfağında annemin pembe perdesi Mum ışığında dinlensin başımız Geniş bahçemizde güller serpilsin Çamlara yaslansın ardımız Erik ağacını severim güzel çiçekler açar Kayısı, şeftali de ha keza kokusuna doyulmaz Duvarlarda begonviller reng ahenk Bir köşede birkaç kuzu Bir-iki de keçimiz koşuşturup dursun…
Şubat sonunda bir gün Vakit akşamüstüne yakın Gök yüzünde kızıla bandırılmış maviler Deniz huysuzluğunu bırakmış pembe akşamlara dalmış Elimizde simit peynir Önümüzde salaş kahveden demli bir çay Sahildeyiz Şükür ki hayattayız Deniz bir adım ötemiz neredeyse Ayaklarımız ha değdi ha değecek Martılar, yalı çapkınları uçuşup duruyor Karabataklar nasip peşinde Kediler etrafta telaşlı Bugün…
Su gibi aziz ol iki gözüm her daim berrak Mart menekşelerinin vasiyeti bu Pembe orkidenin duası da Fakat diyeceğimiz o ki İçimiz fena acıyor değil mi Meğer en büyük dert senden sonrasıymış Kaf dağının ardı sanki Hiç bilemedik Oysa sahilinde yürüyecektik denizin Ellerimiz; ki her daim bitişik Olmadı, olamadı nasılsa Şu bayıla bayıla…
Dün senden hayli uzak bir yerlerde Her nasılsa elimde kalmış epeyce mahcup Nihayetinde tebessümü mahzun Son bir kare fotoğrafımıza bakarak Düşünüp durdum Esasında gözbebeğimde donmuştu resmin Bu dünya ancak sen varken vardı Gelip gitmiş onca zaman Hiçbir hatırayı silip atamadı gönlümden Hep sen vardın Hep sen Dün senden hayli uzak bir yerlerde…
En çok da akşamları esiyor yalnızlığın Velhasıl suâle gerek yok Kısaca şuna ölüm de gitsin Senden kalan yalnızlık Geceleri buralar çok sessiz ay karanlık havalar ayaz İlmik ilmik işliyorum yüzünü karanlığa Bir ağlamalarını yapamadım Onu hiç düşünmemiştim zira En çok akşamları yanıyor yüreğim Sessizliği yırtan sadece benim çığlığım Velhasıl suâl etmene gerek…
Oysa karanfiller ağlamasın istemiştik Hadi gök gürlesin, ona razıyız İsterse kopup gitsin içimizdeki fırtınalar Yağmur pencereye nasıl vuracaksa öyle vursun Sırılsıklam ıslanalım demiştik değil mi Seni ilk gördüğüm an Kıymetini sonradan öğrendiğim andı Onca çehre içinde belli ki benim gibi yalnızdın Yalnızlık ruhumuza sinmişti Gözle görünür elle tutulurdu değil mi Sonraki günlerde…