Dün senden hayli uzak bir yerlerde Her nasılsa elimde kalmış epeyce mahcup Nihayetinde tebessümü mahzun Son bir kare fotoğrafımıza bakarak Düşünüp durdum Esasında gözbebeğimde donmuştu resmin Bu dünya ancak sen varken vardı Gelip gitmiş onca zaman Hiçbir hatırayı silip atamadı gönlümden Hep sen vardın Hep sen Dün senden hayli uzak bir yerlerde…
En çok da akşamları esiyor yalnızlığın Velhasıl suale gerek yok Kısaca ölüm de gitsin Adı senden kalan yalnızlık Geceleri buralar çok sessiz Ay karanlık havalar ayaz İlmik ilmik işliyorum yüzünü karanlığa Bir ağlamalarını yapamadım Onu hiç düşünmemiştim zira En çok akşamları yanıyor yüreğim Sessizliği yırtan sadece benim çığlığım Velhasıl sual etmene gerek…
Seni ilk gördüğüm an Kıymetini sonradan öğrendiğim andı Onca çehre içinde belli ki benim gibi yalnızdın Yalnızlık neredeyse ruhumuza sinmişti Gözle görünür Hatta elle tutulurdu Oysa biz karanfiller ağlamasın demiştik Hadi gök gürlesin, ona razıyız İsterse kopup gitsin içimizdeki fırtınalar Yağmur pencereye nasıl vuracaksa öyle vursun Bir kez de olsun biz ıslanalım demiştik…
Zaman ki deli rüzgardan öte Neredeyse bir elli küsur sene geçmiş aradan Biz gavur Tomas’ın sokağında Altı köşe uçurup Top peşinde koşarken Sen eşikte oturur Etrafında irili ufaklı beş altı çocuğun Önünde fala kapanmış fincanın Kanaviçe işlerdin Sabah ilk vakitte ısırılmaktan morarmış etli dudaklarını Gülsem mi ağlasam mı diyen yüzünü görür Kalbinin sesini…
Epeyce bir sandal vardı denizde Dağılmışlardı sağa sola turkuaz sularda Sıralanmış banklarda hatta yerlere serpilmiş Yaşlısı genci çoluğu çocuğu Zeytinyağlı dolması çayı çöreği böreği Nane limon kokusu Kimi heyecanlı sevinçli Dalgın bakışlı bazısı hüzünlü Serseri bir sürü aşık En kötüsü de herhalde yalnızlık Birkaç samur tekir yılışan birkaç köpek Hepsi…
Şehirde hava buz gibi keskin Buğulanmış penceremin ardında Gölgem ile baş başayım Rüzgarlar da çekip gitmiş nedense Bütün yaprakları dökülmüş ağaçların Ağır adımlarla çıktığımız merdivenlerden Bir koşuda iniyoruz sanki Kuşluk vaktiymiş çocukluğumuz Ah, ah dediğimiz delikanlı çağımız Gün batımına doğru bu gidiş bu savruluş Gittikçe hızlanan bu kayboluş Defterin sayfaları doldu mu…