Dün senden hayli uzak bir yerlerde Her nasılsa elimde kalmış epeyce mahcup Nihayetinde tebessümü mahzun Son bir kare fotoğrafımıza bakarak Düşünüp durdum Esasında gözbebeğimde donmuştu resmin Bu dünya ancak sen varken vardı Gelip gitmiş onca zaman Hiçbir hatırayı silip atamadı gönlümden Hep sen vardın Hep sen Dün senden hayli uzak bir yerlerde…
En çok da akşamları esiyor yalnızlığın Velhasıl suâle gerek yok Kısaca şuna ölüm de gitsin Senden kalan yalnızlık Geceleri buralar çok sessiz ay karanlık havalar ayaz İlmik ilmik işliyorum yüzünü karanlığa Bir ağlamalarını yapamadım Onu hiç düşünmemiştim zira En çok akşamları yanıyor yüreğim Sessizliği yırtan sadece benim çığlığım Velhasıl suâl etmene gerek…
Oysa karanfiller ağlamasın istemiştik Hadi gök gürlesin, ona razıyız İsterse kopup gitsin içimizdeki fırtınalar Yağmur pencereye nasıl vuracaksa öyle vursun Sırılsıklam ıslanalım demiştik değil mi Seni ilk gördüğüm an Kıymetini sonradan öğrendiğim andı Onca çehre içinde belli ki benim gibi yalnızdın Yalnızlık ruhumuza sinmişti Gözle görünür elle tutulurdu değil mi Sonraki günlerde…
Zaman ki deli rüzgardan öte Nasıl da bir elli küsur sene geçmiş aradan Ben Gavur Tomas’ın sokağında top peşinde koşardım Sen eşikte oturur önünde fala kapanmış fincanın Kanaviçe işlerdin Sabah ilk vakitte ısırılmaktan morarmış etli dudaklarını Gülsem mi ağlasam mı diyen yüzünü görür Kalbinin sesini duyardık hatta Sen olmasan gün başlamazdı sanki Kehribar…
Epeyce bir sandal vardı denizde Dağılmışlardı sağa sola turkuaz sularda Sıralanmış banklarda hatta yerlere serpilmiş Yaşlısı genci, çoluğu çocuğu Zeytinyağlı dolması çayı, çöreği, böreği Nane, limon kokusu Kimi heyecanlı,sevinçli Dalgın bakışlı bazısı hüzünlü Serseri bir sürü aşık En kötüsü de herhalde yalnızlık Birkaç samur, tekir yılışan birkaç köpek Hepsi de…
Şehirde hava buz gibi keskin Buğulanmış penceremin ardında gölgem ile baş başayım Rüzgarlar da çekip gitmiş nedense Bütün yaprakları dökülmüş ağaçların Ağır adımlarla çıktığımız merdivenlerden Bir koşuda iniyoruz sanki Kuşluk vaktiymiş çocukluğumuz Ah, ah dediğimiz delikanlı çağımız Gün batımına doğru bu gidiş bu savruluş Gittikçe hızlanan bu kayboluş Defterin sayfaları doldu mu…