Şubat sonunda bir gün Vakit akşamüstüne yakın Gök yüzünde kızıla bandırılmış maviler Deniz  huysuzluğunu bırakmış pembe akşamlara dalmış Elimizde simit peynir Önümüzde salaş kahveden demli bir çay Sahildeyiz Şükür ki hayattayız   Deniz bir adım ötemiz neredeyse Ayaklarımız ha değdi ha değecek Martılar, yalı çapkınları uçuşup duruyor Karabataklar nasip peşinde Kediler etrafta telaşlı Bugün…

  Su gibi aziz ol iki gözüm her daim berrak Mart menekşelerinin vasiyeti bu Pembe orkidenin duası da Fakat diyeceğimiz o ki İçimiz fena acıyor değil mi Meğer en büyük dert senden sonrasıymış Kaf dağının ardı sanki Hiç bilemedik   Oysa sahilinde yürüyecektik denizin Ellerimiz;  ki her daim bitişik Olmadı, olamadı nasılsa  Şu bayıla bayıla…