Kapılmış gidiyorum güz rüzgarlarının önünde Dönüşü olmaz nasıl bir baht-ı kara ki  Ruhum karamsar zindanlardan içeride Kefenlenir tenim Güne çıkmayan alevli gecelerde   Bir tarafım sevinç fısıldar bir tarafım hüzün Gönlüm seninle yaşadığım cennetten kalma günlerde Kokladığım kitaplara sinmiş korkularım  Kefenlenir tenim Güne çıkmayan alevli gecelerde       Adı sonbahar/2020    

    Buz gibi soğuk bu zemheri gecesinde Huzurun tınısı renginde bir ses yayılıyordu Aydınlığa tutulan mum ışığı sarhoşluğunda bir kadının Letafet’in kedersiz köhne meyhanesinden   Letafet’in bakışı zarafet kokuyor nitekim Dudaklarında dün gecenin eskizi duruyor hâlâ Yüreğimizdeki dağınıklığı tarayacak nazik varlığı Karşı konulmaz ebedi  sükut tadında   Bu soğuk zemheri gecesini ısıtan renkler Huzurun…

    Sevgiden  bihaber bu soğuk kış gününde Tebessüm kıraathanesinin önünde Bağa hicran girmiş Koca çınar ağlar   Çiçekler har olup uçmuş Hele geçmiş bir ötede kalmış ki yüreğim Gülün rengi solmuş  Gözlerin denize düşmüş Haberim bile olmamış meğer      Adı sonbahar/2020            

    Hasadı tükendi aşk mevsiminin Elimizde kalan bir tek hüzün Yağmur bir daha  yağar mı bahçeye Gölgesinde oturduğumuz ağaç büyür mü acaba Nafile Biliyorum üzgünsün Ben de öyle   De ki üzülme neye yarar ki Kaybetmeye alışmak gerek herhalde Gökyüzü bürünür mü yeniden maviye Sabah güneşi vurur mu bir daha yüzümüze acaba Nafile Biliyorum…

  Gün şafaktan bu yana ağlarken Hara düşmüş gönlüm hasretinle yanıyor Tınılara sağır artık küskün yüreğim Kuş sesini andırır serzenişler içindeyim   Siyah bir kuşluk vaktinde Yağmur bulutları geçerken üstümden Rüyalardan öte gözlerimden uzakta kaldın Gittiğin yerlerde maziyi bir kez olsun Unutma sakın     Adı sonbahar/2020    

    Acı kırağı çaldı rast gelmeyen gölgemize Tutunup bulutlara inerken aşka Yıldızlı son gökyüzüymüş gördüğümüz meğer Düşlerimize yenildik sevgilim Hoşça kal   Sahiplenmek ne kadar olası şimdi bilinmez Yaşadığımız kendi hiçliğimizle baş başa artık Masumiyet mor dağların ardında kaldı Gidiyorum sevgilim Hoşça kal     Adı sonbahar/2020        

  Her sabah tan ağarırken  Sessizce süzülürdü körfezin sularına Güvertesinde gözler sevgiyi anlatırdı pervasızca Rüzgarla savrulan saçlarımızın arasından   Yaşını başını almış bir gemi artık o İtilip kıyıda bir köşeye atılmış acımasız Vakit zamanın en üryan hali Bordasında gözyaşları saklı İncili salkım tanesi Mefkûre   Adı sonbahar/2020      

  Bahçemde rüzgar gezinirken en erkenden Birazdan ışıyacak dünya Ufuklara uzanan zamanda Güvercin çığlığıyla uyanacak sokağın nefesi Bu nasıl bir eda Bu nasıl bir güzellik ki hakikaten sorma   Bahçem uyanırken gafletten güne Bir yaz gülümsüyor baharın kucağında Yağmur dünden daha tatlı akacak ırmağın yatağında Bu nasıl bir eda Bu nasıl bir güzellik ki hakikaten…

  Hangi kıyametlerden kopup dönmüştüm bilinmez Hükümsüz bir ağaç gibi yalnızdım Bahardan bir kırıntı bile yoktu halbuki gönlümde O görünmez ufuklardan gelmiş gibiydi bilhassa   Güneş süzülürken tenimize Havada yağmur tadı var ki nasıl da doyumsuz Hele ki deniz doyasıya birden kucakladı hepimizi Güneşi, Yağmuru, Ve ikimizi Adı sonbahardı Kendisi gönül yakıcı bir yaz günü…

  Sürgün gözlerimi seyredip geçmiş zamanı arama Düşündüm, hiçbir şey bulamadım zira Yüksek tepelerin ardında unutulmuş hikayeler Resimler solgun Yırtınası yalnızlıklar içinde   Hazin çığlıklardan sonra gün yeniden doğar Göz dediğin  bu , gökyüzünün derinliğine dalar  Dalgın bakışlarda aşkı uyandırır gürültülü yalnızlıklar Çiçeklere bakar Gönlüme düşen gözlerinin rengini sorar   Adı sonbahar/2020      …