Acı kırağı çaldı rast gelmeyen gölgemize Tutunup bulutlara inerken aşka Yıldızlı son gökyüzüymüş gördüğümüz meğer Düşlerimize yenildik sevgilim Hoşça kal   Sahiplenmek ne kadar olası şimdi bilinmez Yaşadığımız kendi hiçliğimizle başbaşa artık Masumiyet mor dağların ardında kaldı Gidiyorum sevgilim Hoşça kal     Adı sonbahar/2020        

  Her sabah tan ağarırken o Sessizce süzülürdü körfezin sularına Güvertesinde gözler sevgiyi anlatırdı pervasızca Rüzgarla savrulan saçlarımızın arasından   Yaşını başını almış bir gemi artık Mefküre İtilip kıyıda bir köşeye atılmış acımasız Vakit zamanın en üryan hali Bordasında gözyaşları incili salkım tanesi   Adı sonbahar/2020      

  Bahçemde rüzgar gezinirken en erkenden Birazdan ışıyacak dünya, Ufuklara uzanan zamanda Güvercin çığlığıyla uyandı uyanacak sokağın nefesi Bu nasıl bir eda, Bu nasıl bir güzellik ki hakikaten sorma   Bahçem uyanırken gafletten güne Bir yaz gülümsüyor herhalde baharın kucağında Yağmur dünden daha tatlı akacak ırmağın yatağında Bu nasıl bir eda, Bu nasıl bir güzellik…

  Hangi kıyametlerden kopup dönmüştüm bilinmez Hükümsüz bir ağaç gibi yalnızdım Bahardan bir kırıntı bile yoktu halbuki gönlümde O görünmez ufuklardan gelmiş gibiydi bilhassa   Güneş süzülürken tenimize Havada yağmur tadı var ki nasıl da doyumsuz Hele ki deniz doyasıya birden kucakladı hepimizi Güneşi, Yağmuru, Ve ikimizi Adı sonbahardı Kendisi gönül yakıcı bir yaz günü…

  Sürgün gözlerimi seyredip geçmiş zamanı arama Düşündüm, hiçbir şey bulamadım zira Yüksek tepelerin ardında unutulmuş hikayeler Resimler solgun, Yırtınası yalnızlıklar içinde   Hazin çığlıklardan sonra gün yeniden doğar Göz dediğin  bu , gökyüzünün derinliğine dalar  Dalgın bakışlarda aşkı uyandırır gürültülü yalnızlıklar Çiçeklere bakar, Gönüle düşen gözlerinin rengini sorar   Adı sonbahar/2020      …