Kapılmış gidiyorum güz rüzgarlarının önünde Dönüşü olmaz nasıl bir baht-ı kara ki  Ruhum karamsar zindanlardan içeride Kefenlenir tenim Güne çıkmayan alevli gecelerde   Bir tarafım sevinç fısıldar bir tarafım hüzün Gönlüm seninle yaşadığım cennetten kalma günlerde Kokladığım kitaplara sinmiş korkularım  Kefenlenir tenim Güne çıkmayan alevli gecelerde   Adı sonbahar/2020    

    Buz gibi soğuk bu zemheri gecesinde Huzurun tınısı renginde bir ses yayılıyordu Aydınlığa tutulan mum ışığı sarhoşluğunda bir kadının Letafet’in  bikeder köhne meyhanesinden   Letafet’in bakışı zârafet kokuyor nitekim Dudaklarında dün gecenin eskizi duruyor hâla Yüreğimizdeki dağınıklığı tarayacak nazik varlığı Karşı konulmaz ebedi  sükut tadında   Bu soğuk zemheri gecesini ısıtan renkler Huzurun…

    Sevgiden  bihaber bu soğuk kış gününde Tebessüm kıraathanesinin önünde Koca çınar ağlar Bağa hicran girmiş Çiçekler har olup uçmuş Hele hele geçmiş bir ötede kalmış ki yüreğim Gülün rengi solmuş  Haberim bile yokmuş meğer      Adı sonbahar/2020            

  Hasadı tükendi aşk mevsiminin Elimizde kalan bir tek hüzün Yağmur bir daha  yağar mı bahçeye Gölgesinde oturduğumuz ağaç büyür mü acaba Nafile Biliyorum üzgünsün Ben de öyle   De ki üzülme neye yarar ki Kaybetmeye alışmak gerek herhalde Gökyüzü bürünür mü yeniden maviye Sabah güneşi vurur mu bir daha yüzümüze acaba Nafile Biliyorum üzgünsün…

  Gün şafaktan bu yana ağlarken Hara düşmüş gönlüm hasretinle yanıyor Tınılara sağır artık küskün yüreğim Kuş sesini andırır serzenişler içindeyim   Siyah bir kuşluk vaktinde Yağmur bulutları geçerken üstümden Rüyalardan öte gözlerimden uzakta kaldın Gittiğin yerlerde maziyi unutma sakın   Adı sonbahar/2020