Evveldendi Bahardan / Yazdan çıkıp Güze geçerken Yağmurlarda ıslanmak için koşardık Kurumuş yaprakları toplar Gögsümüze yaslardık   Evveldendi Pencereden yolunu gözler /  Ayak seslerini dinlerdik Yüzünde güller açan o insanlar kalmadı Sokaktaki kalabalıklar bir şey anlatmıyor Bu zaman o zaman değil artık   Ruhumuz alabora olmuş gökyüzüne çekilirken Hüzünlü Eylüllerin tam da ortasında kaldık…