Her Eylül’de hüzünle beraber
Hele bir de akşamların gri tonu düşünce sokağa
Birlikte yürüdüğümüz kaldırımlarda kalır gözlerim
Kuru yapraklar arasında ayak izlerin durur
Ve hatta solgun renklerde de olsa gölgen
Ne var ki ben her Eylül’de bu hazanı zaten yaşarım
Sensizlik derin sessizlik içinde bir çığlığa dönüşür
Rüzgâr alır götürür kuru yaprakları çoğu zaman
Ayak izlerin hâlâ ve inadına kalır kaldırımlarda
Ve hatta solgun renkler içinde gülümseyen gölgen
Son/2024