• ÜYE GİRİŞİ
Home / Şiirleri / Yalnız ağaç

Yalnız ağaç

 

Şehirde hava buz gibi keskin

Buğulanmış penceremin ardında

Gölgem ile baş başayım

Rüzgarlar da çekip gitmiş nedense

Bütün yaprakları dökülmüş ağaçların

 

Ağır adımlarla çıktığımız merdivenlerden

Bir koşuda iniyoruz sanki

Kuşluk vaktiymiş çocukluğumuz

Ah, ah dediğimiz delikanlı çağımız

 

Gün batımına doğru bu gidiş bu savruluş 

Gittikçe hızlanan bu kayboluş

Defterin sayfaları doldu mu yoksa

 

El ele tutuştuğumuz sevgililerimiz

Ve hatta dostlarımızdan da eser kalmadı

Konuşacak birini bulmak zorlaştı neredeyse

Herkes bir yerlerde herkes kendi derdinde

Yalnız bir ağacım ben

Şehirde hava buz gibi keskin

 

 

 

 

Yalnız ağaç/2016