O kör olası gün, Şehri kasıp kavuran  sıcak bir yaz günüydü, 30 Temmuz 2016  Günlerden Cumartesi Saat tam 16.00.04  Telefonum çaldığında  her zaman mahcup kalan sesinle beni son kez aradığını, Son kez baba dediğini, Ve sana son kez efendim oğlum dediğimi, Bilemedim. Onun da ötesinde sesinde o hiç alışık olmadığım tedirginliği de  fark edemedim. Beni affet. **********     Esasen uzun zamandır yaşadığımız olumsuzluklar, hayal kırıklıkları ve derin travmalar, nerede ve ne zaman,  ne yapacağımızı adeta imkansız hale getirmişti. Ama bu bir mazeret olamazdı, Nasıl olur  da sesine sinmiş derin korku ve endişeyi , ve aslında “ baba zordayım “ demek istediğini anlayamadım. Bunu kendime anlatmam çok zor. Oysa; senin de sıklıkla dile getirdiğin gibi, güya seni şu dünyada en iyi anlayan…