Senin yerine koyacak hiçbir şeyim yok Hatta bir fotoğrafın bile Neyse ki yazılmış birkaç şiir Edilmiş birkaç söz Belki saklanmış birkaç hatıra Esasında; Unutulmaz duygular var aramızda.. Bu serin sonbahar akşamı Esen rüzgar yüzümü okşarken Bir el düşer omzuma sen geldin sanırım Sonra düş biter Umutlarım gün gibi batıverir gider Yollarında kalır gözlerim Esasında, Hep yollarındadır gözlerim Aslında geç kalmadık/2016
Sen nereden bilebilirsin ki aşkın sadece bir kez Üstelik dönülmez ufuklardan kapıyı çaldığını Bunu bilmenin imkansızlığını Sen nereden bilebilirsin ki Sen nereden bilebilirsin ki yaşam hep uyarır bizi Mutlu bir düşteymişiz gibi Işıklar söner ve terk edilir şehirler, Terk edilen aşıklar gibi Sen nereden bilebilirsin ki Sen nereden bilebilirsin ki seni hâlâ çok sevdiğimi Yüreğime kazıdığım ismini andığım her seferinde Alevlerin dört bir yanımı sardığını Sen nereden bilebilirsin ki Aslında geç kalmadık/2011
Bu gidişlerde sonsuz karanlıklar açılır önüme Taze hüzün mevsimi sığmaz içime Bir çift güvercin uçururum yuvadan Nafile umutlarla avunur Kırık tebessümlerde seni anarım Heyhat Hüznü hazan vakti gelmiş koşarak Çekip gitmiş mazinin kollarından zaman Soyunmuş umutsuzluklara Ardına bile bakmadan Aslında geç kalmadık/2011
Yağmur öncesi bulutlar sarmış dört bir yanımı Her damlada çığlık çığlığa sesim Yalnızlık rıhtımında ıssızım Şimdi hazan vaktidir gönlümün Vicdanların kör Aşkların yalan olduğu yerdeyiz Sevgimizle çiçeklenen gardenyamız soldu Öyküler artık öksüz Şiirlerin boynu büküldü Her yer hatıralarla dolu artık Sevdamız yüreklerimize emanet kaldı Aslında geç kalmadık/2011
Bu şehrin kalabalığında Sensiz nefes almak ne kadar zormuş Gökyüzü bakır kızıla çalınca Düşlerim seni anımsatır Her bir maviye dokunuşum her bir yeşile takılışım Kırık kanadımı derin sulara bırakışım Seni anımsatır Bu şehrin kalabalığında her bir esrarlı bakış Her bir yakarış Her bir duygulu ses Her bir nefes sana benzer Seni anlatır Her biri bir acı çizgi gibi yüreğimi yeniden yakar Senden biraz daha iz bırakır Aslında geç kalmadık/2011
Öyle bir dönemdeyim ki ne her şeyden uzaklaşmış Kendiyle kalmış hallerdeyim Ne de sana kavuşmanın telaşlı ince çizgisindeyim Yıkılası şu gök kubbede bin bir kahır Bin bir dert Bu kızılca kıyamet içinde Tuz buz olmuş her anım Pervasızca batan günün ardından Korkulası gecelerin koynundayım Aslında geç kalmadık/2011
Böyle sensiz hiç olmuyor Tam da şimdiki zamanlar gibi Ay ışığının yüzümü aydınlattığı bu gece Boşalmış şu köhne masanın Kırık dökük sandalyelerinin birinde oturuyorum Gözlerimde dünden ya da öncelerden kalan hayalin Geride hatıralar Yalnızlığım vurgunu yer kahrolası saatler durur Hüznün buğusu her yanımı sarar Gönlüm yangın yerine döner Ayrılık dediğin böyle olurmuş Seni unutmak da değil unutmaya çalışmak bile Ne de zormuş Aslında geç kalmadık/2011
Deniz gözlüm ay ışığım Kurumuş topraklardan rahmetini esirger mi yaradan Çisil çisil yağmur tanecikleri damlar Güneş açar renkler coşar Toprak canlanır filizler güne çıkar Boy verir bereket olur Hayat olur Deniz gözlüm ay ışığım Kurumuş gönüllerden lütfunu esirger mi yaradan Işık verir Nur olur gönüller aydınlanır Sevgi tomurcukları açar Bereket olur Aşk olur Aslında geç kalmadık/2011
Bu karanlık gecelerde duvarlar Yıkılırcasına üstüme gelirken Saatler sabaha kadar durur vurmaz Ne bir dost ne bir teselli ararım Yokluğunu dolduracak Yalnızlığımı paylaştığım ıssız sokaklardan başka Bazen ıslak yağmurlar altında yürürken Bir sokak lambasının ışığına muhtaç olur Kendi ayak seslerimi duyarım yalnız Hele bu mevsimde rüzgar hafif bir ıslık çalar Pencerelerde perdeler aralanır Sokakların iki yanı seyredilir Hayalin her bir cama ayrı akseder Meğer ne de çok sevmişiz birbirimizi der Bana gülümser Aslında geç kalmadık/2011
Rüzgarlı bir akşamüstü Dalgalar vururken sahile Kanatları gümüşten martılar alıp götürdüler beni Ayak izlerinin olduğu yerlere Anladım ki aşk dediğimiz Onsuz yapamadığımızla yaşadığımızmış Sensizliğin derin kahrını çekerken, Gözlerim isyanlarda kaldı Kanatları gümüşten martılarla ağladık biz Hüznün kollarında Aslında geç kalmadık/2020 .