Yalnızlık zor zanaat ustam Akşam bir yalnızlıktır çöker şehrin üstüne Ay karanlık yıldızlar kayıp olur o zamanlarda Sokaklar başıboş kimsesizdir Usulca sokul da gel Sönmüş mumların dibindeki yalnızlığıma   Aylardan sensizlik sanki gül Günlerden yine hüzün bugün Delicesine yakıp gitmiş ki külü bile yok Renkler salınıp boşluğa dökülmüş Bilmem kaç renge bürünmüş yalnızlığım    Adı sonbahar/2020    

  Eksikliğine alışmak çok zor Bekledim kaç gece tan ağarıncaya kadar Bir an aklımdan çıkmadın nitekim Uzaktaki bir yaprağın sesine bile sığınmıştım oysa Gelmedin   Bir görünsen Bir dursan Bir baksam Yeter de artardı halbuki Vakti de önemli değildi hatta İster seherde, İster gecenin karanlığında Bekledim kaç gece tan ağarıncaya kadar Hiç gelmedin    Adı sonbahar/2020  

  Zaman erguvan zamanı sevgilim Şehrin her iki yakasını sarmış Bir neyin ahengine bürünmüş nefes Issız patikaların biraz uzağında   Nisanda erguvanlar bir daha açarken Gözlerim senden  alır ışığın rengini Biliyorum görünmez uzaklarda değilsin  Mordan çalmış pembelerin içinde saklısın   Adı sonbahar/2020      

  Hikmetine sual olmaz elbette Gün gelir zahir, damlalar düşer toprağa Nice başka başka yerlerde çiçekler açar, Fazilet dolu ruhun gönlümü sarar   Bahtıma ne çıkarsa senden yana, eyvallah Bir tutam tebessüm bile olsa ne âla Ufukta çizgilerin görünür kalbim parıldar Fazilet dolu ruhun gönlümü sarar    Adı sonbahar/2020          

  Acemi aşıklar sokağında göz göze kaldık seninle Kıvrak bir gülüş süzülüyor yüzümüzden eksiksiz Kilit taşları arasından güz geçti göremedik bile Kısmette bahara kavuşmak da varmış meğerse   Gün batıyor ıslak kaldırımlar üzerine apansız Kanatlanmış sürüyle kuş çırpınıyor göğsümüzde Elde avuçta ne varsa hepsi yağmur yüklü heyecan Kısmette bahara kavuşmak da varmış meğerse   Adı sonbahar/2020    

  Sonu gelmez kör gecelerin ertesinde Umutsuz günlerim tarumar Bu hüzün Mor çanağa dönmüş yorgun gözler kimin, Neredeyim ben   Kapımı çalan bu son, İçimi ürperten hazan mı yoksa Neredeyim ben, kimim Anlamakta zorlanıyor insan Solgun bir bahçe ardımızda kalan   Adı sonbahar/2020              

  Nitekim sabahın en erken vaktinde Henüz uzaktan mürekkep olan gözlerimiz Kaybettiklerimizin yasını anlattı önce Birer boncuk tanesi gibi süzülen damlalarda   Acımazsız zamanların hikayesiydi onlar Büyük yaralarımız vardı elbette Üstüne küçük ayrılığımız büyümüştü Sensizlik dersen boynumu iyice bükmüştü   Bugün ömrümüzün asude ilk günü sanki Henüz uzaktan mürekkep olan gözlerimiz Uzunca bir öyküyü yazdı aniden Rüzgar dağıttı saçlarını bir daha, bir daha yeniden     Adı sonbahar/2020          

  Seni göremediğim zamanlarda Bir diken batar ki gönlüme Yaşamak yok olur o anlarda sanki Kavurucu sıcakta yandığımda bile   Uzunca bir hat çekerim gözlerimle yollarına Geciktiğin her an saatler geriye doğru koşar Seni göremediğim zamanlarda Gönlüm ateşler içinde yanar    Adı sonbahar/2020      

  Aradan  bir hayli zaman geçtiği doğru Hatıralarımın gün gibi ortada olduğu da Ufkun içinde kirli döngü kırıyor dümeni Bir kuşun kanadında masumiyetim   Kör edici aydınlığın keskin bıçak nefesiyle Münferit huzursuzluğum yanı başımda Feryatlar yükseliyor yine sessizce  dilimde Üzüntülere kahırlar eklenmiş ki hepsi birer facia   Adı sonbahar/2020      

  Bu yıl da koca bir kara kışı atlattık Lala Ucundan kıyısından göründü artık bahar Selvilerin de boy verip bir hoş oldu hakikaten Kırmızı karanfil olup düştün saçlarıma   Ölümden ne çok korkardım bilirsin Kırık kanatlı kuşlar ürperirdi yüreğimde Şimdi gözler düşmüş,  güneşten uzak gölgeye Karanlığın tutku dolu vakti bu herhalde   Titreyen her yaprak seni hatırlatıyor Hangi tarafa başımı çevirsem orada sen Nasıl bir hazin ayrılık öyküsüdür bu tanrım Unutayım diyorum Unutamıyorum     Adı sonbahar/2020