Zaman erguvan zamanı sevgilim Şehrin her iki yakasını sarmış Bir neyin ahengine bürünmüş nefes Issız patikaların biraz uzağında   Nisan ayında erguvanlar bir daha açarken Gözlerim yine senden  alır ışığın rengini Biliyorum görünmez uzaklarda değilsin  Mordan çalmış pembelerin içinde saklısın     Adı sonbahar/2020      

  Hikmetine sual olmaz elbette Gün gelir zahir, damlalar düşer toprağa Nice başka başka yerlerde çiçekler açar, Fazilet dolu ruhun gönlümü sarar   Bahtıma ne çıkarsa senden yana eyvallah derim Bir tutam tebessüm bile olsa ne âlâ Ufukta çizgilerin görünür kalbim parıldar Fazilet dolu ruhun gönlümü sarar      Adı sonbahar/2020          

  Acemi aşıklar sokağında göz göze kaldık seninle Kıvrak bir gülüş süzülüyor yüzümüzden eksiksiz Kilit taşları arasından güz geçti göremedik bile Kısmette bahara kavuşmak da varmış meğerse   Gün batıyor ıslak kaldırımlar üzerine apansız Kanatlanmış sürüyle kuş çırpınıyor göğsümüzde Elde avuçta ne varsa hepsi yağmur yüklü heyecan Kısmette bahara kavuşmak da varmış meğerse     Adı sonbahar/2020    

    Sonu gelmez kör gecelerin ertesinde Umutsuz günlerim tarumar Bu hüzün Mor çanağa dönmüş yorgun gözler kimin, Neredeyim ben   Kapımı çalan bu son, İçimi ürperten hazan mı yoksa Neredeyim ben, kimim Anlamakta zorlanıyor insan Solgun bir bahçe ardımızda kalan     Adı sonbahar/2020              

  Nitekim sabahın en erken vaktinde Henüz uzaktan mürekkep olan gözlerimiz Kaybettiklerimizin yasını anlattı önce Birer boncuk tanesi gibi süzülen damlalarda   Acımazsız zamanların hikayesiydi onlar Büyük yaralarımız vardı elbette Üstüne küçük ayrılığımız büyümüştü Sensizlik dersen o da boynumu iyice bükmüştü   Bugün ömrümüzün asude ilk günü sanki Henüz uzaktan mürekkep olan gözlerimiz Uzunca bir öyküyü yazdı aniden Rüzgar dağıttı saçlarını bir daha, Bir daha yeniden     Adı sonbahar/2020          

  Seni göremediğim zamanlarda Bir diken batar ki gönlüme Yaşamak yok olur o anlarda sanki Kavurucu sıcakta yandığım gibi   Uzunca bir hat çekerim gözlerimle yollarına Geciktiğin her an saatler geriye doğru koşar Seni göremediğim zamanlarda Gönlüm ateşler içinde yanar      Adı sonbahar/2020      

  Aradan  bir hayli zaman geçtiği doğru Hatıralarımın gün gibi ortada olduğu da Ufkun içinde kirli döngü kırıyor dümeni Bir kuşun kanadında masumiyetim   Kör edici aydınlığın keskin bıçak nefesiyle Münferit huzursuzluğum yanı başımda Feryatlar yükseliyor yine sessizce  dilimde Üzüntülere kahırlar eklenmiş ki hepsi bir ayrı facia     Adı sonbahar/2020      

  Bu yıl da koca bir kara kışı atlattık Lala Ucundan kıyısından göründü artık bahar Selvi ağaçları boy verip bir hoş oldu hakikaten Sen de kırmızı karanfil olup düştün saçlarıma   Ölümden ne çok korkardım bilirsin Kırık kanatlı kuşlar ürperirdi yüreğimde Şimdi gözler düşmüş,  güneşten uzak gölgeye Karanlığın tutku dolu vakti bu herhalde   Titreyen her yaprak seni hatırlatıyor Hangi tarafa başımı çevirsem orada sen Nasıl bir hazin ayrılık öyküsüdür ki bizimkisi Unutayım diyorum Unutamıyorum     Adı sonbahar/2020          

    Karmaşık çıkmaz sokaklardan koşarak geldim Gözlerimin minesi düştü kaldırım taşlarına Hüznümün vazgeçilmez bir yanı gülüşün Rüzgarlarla takıldı saçlarıma    Umutlara vurulmuş kelepçeleri kaldır aradan Güneşin sıcağı dolsun yüreğime Kalbin düşüyor aklıma hayal içinde Gözlerimin minesi duruyor hâlâ Bastığın kaldırım taşlarında     Adı sonbahar/2020      

    Kapılmış gidiyorum güz rüzgarlarının önünde Dönüşü olmaz nasıl bir baht-ı kara ki  Ruhum karamsar zindanlardan içeride Kefenlenir tenim Güne çıkmayan alevli gecelerde   Bir tarafım sevinç fısıldar bir tarafım hüzün Gönlüm seninle yaşadığım cennetten kalma günlerde Kokladığım kitaplara sinmiş korkularım  Kefenlenir tenim Güne çıkmayan alevli gecelerde       Adı sonbahar/2020