• ÜYE GİRİŞİ
Home / Öyküleri ” e(Z)el”

Öyküleri ” e(Z)el”

1. e(Z)el

Çok yıllar sonra

Kadın;

Ufak tefek narin bir yapısı vardı. Kestane koyusu renkli, ipeksi uzun düz saçları arkaya doğru taranmıştı.

Sahildeki banklardan birinde oturmuş, elleri dizlerinin üzerindeydi..Açık haki biraz buruşuk pardesüsüne sıkıca sarılmıştı , Üşüyor gibiydi..Yüzünde garip bir yorgunluk, Yoğun hüzün,  kim bilir belki de buralarda yaşanmışlıkların ıslak derin izleri vardı.

Gözleri bir noktaya denizin maviliklerine dalmıştı sanki.

Kımıldamadan öylece duruyordu.

Devamını Oku >>

2. Biliyorum Dönmeyeceksin - Mektuplar -